_cover.jpg) |
| Okładka do singla 雪月花 -The end of silence-/ 斬～ZAN～, 2009. |
"Setsugekka" wraz z "Hakuro" i "White Lovers" tworzą swoisty trójkąt emocjonalny.
Skupię się jednak na tej pierwszej.
Już sam początek wydaje się być wstępem jak do filmu.
Delikatne dźwięki fortepianu wprowadzają słuchacza w stan wyciszenia by po chwili zamilknąć i pozwolić przejąć inicjatywę przez flet i bębny, by potem powrócić i nadal utrzymać nas w tej melancholijnej nucie.
Ale nie można dać się zwieść tym niepozornym dźwiękom, gdyż po dłuższej chwili dołączy do nich bas, gitara, nieznany mi instrument, perkusja.
Tempo wzrośnie i rozgrzeje atmosferę, by wydobyć z siebie te najpiękniejsze dźwięki i emocje im towarzyszące.
Następnie dochodzi flet i skrzypce.
Połączenie wszystkich instrumentów oddaje w pełni piękno tego utworu.
Piękno histori.
W mojej ocenie GACKT należy do tych artystów, które potrafią tak dobrać instrument, by wyraził dokładnie to, co czuje twórca. Łączy je w sposób, który zachwyci każdego, kto ma chociaż najmniejszą cząstkę tej innej wrażliwości.
Dopełnieniem całości jest głos samego Gackto, któremu po prostu wcześniej czy później ulegniemy.
Wciąż nie mogę uwierzyć, że ten człowiek kiedyś nie cierpiał rocka - a mam wrażenie, że idealnie do niego pasuje, choć oczywiście kocham jego ballady tak samo mocno, jak te ostrzejsze kawałki ^^
Autorka: Ania
Lubię tę piosenkę.
OdpowiedzUsuńMadzia.
Miło się czyta takie notki, szczególnie, że dla mnie prawie każda piosenka Gackto jest wyjątkowa i wzbudza emocje.
OdpowiedzUsuńKiedy pierwszy raz usłyszałam ten utwór, omal nie zbierałam szczęki z podłogi. Melodia, dobór instrumentów - ok, ale to co mr "G" robi z głosem? Genialne! Nie sądzę, by jakoś szczególnie majstrowano przy zapisie. Myślę, że Gackt nie poprawiałby głosu tak, by potem nie móc zaśpiewać w ten sam sposób "na żywo". Setsugekka w dużym stopniu pokazuje jego możliwości wokalne, a są one niesamowite.
OdpowiedzUsuń